Τριήμερη επίσκεψη στην Κέρκυρα

Η Κυριακή 31/3/13 ξεκίνησε για όλους μας πολύ καλά. Η αναμονή ενός μήνα έφτανε στο τέλος της. Είχε έρθει η ώρα να αναχωρήσουμε για τον καταπληκτικό και μαγευτικό προορισμό μας, την Κέρκυρα. Μετά από τέσσερις ώρες ταξίδι, κάναμε την πρώτη μας στάση στα Ιωάννινα. Εκεί επισκεφτήκαμε το μοναδικό μουσείο κέρινων ομοιωμάτων του εκπληκτικού καλλιτέχνη, Παύλου Βρέλλη, ο οποίος με έναν εκπληκτικό τρόπο αναπαριστά γεγονότα από ιστορία των Ιωαννίνων και γενικότερα της Ελλάδας εστιάζοντας στην περίοδο της τουρκοκρατίας και στο έπος του 1940.

Μετά από τις αξέχαστες εμπειρίες από το μουσείο, κατευθυνθήκαμε προς την πανέμορφη πόλη των Ιωαννίνων. Ανηφορίζοντας από το μόλο προς το Δημοτικό Μουσείο, μας περίμενε μια έκπληξη στη μορφή μιας έκθεσης: ο Θεόδωρος Παπαγιάννης παρουσίαζε τα δημιουργήματά του με θέμα «Άρτος». Με τριάντα υπερφυσικές ανθρώπινες φιγούρες «τα φαντάσματα μου» όπως τ’ αποκαλεί, στήνει ένα τραγικό χορό. Τα έργα που είναι φιλοτεχνημένα από τα αποκαΐδια του Πολυτεχνείου (Νοέμβριος του 1993) και άλλα ανακυκλώσιμα υλικά, φτιάχνουν ένα χορό της σύγχρονης Ελληνικής Τραγωδίας. Στη μέση του χορού ένα ταψί με ψωμιά, σύμβολο της επιβίωσης του ανθρώπου και μια πεσμένη μορφή συμπληρώνουν το σκηνικό της έκθεσης που κάτω από τις τραγικές συνθήκες που βιώνει η χώρα παίρνει συμβολικές διαστάσεις.

Στο Δημοτικό Μουσείο  των Ιωαννίνων είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε στιγμές της γιαννιώτικης καθημερινής ζωής και των τριών εθνοτήτων της πόλης κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας: της ελληνικής, της εβραϊκής και της τουρκικής.

Μετά τη στάση μας στα Ιωάννινα, είχε έρθει η ώρα να αναχωρήσουμε για τον τελικό μας προορισμό, με ενδιάμεση στάση  στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας. Το ταξίδι με το καράβι, ήταν πολύ ευχάριστο και μετά από περίπου μία ώρα φτάσαμε στη Λευκίμμη της Κέρκυρας.

Το πρωί της δεύτερης ημέρα αναχωρήσαμε για την  πρωτεύουσα του νησιού. Μετά από μια σύντομη περιήγηση στην πόλη, καταλήξαμε στην πιο φημισμένη και μεγάλη πλατεία των Βαλκανίων που ονομάζεται Εσπλανάδα.

Εκεί θαυμάσαμε τα αξιοθέατα, όπως το παλιό φρούριο ή το μουσείο Ασιατικής Τέχνης. Έπειτα από την περιήγησή μας στα πανέμορφα σοκάκια της πόλης, είχε έρθει, η ώρα για να επιστρέψουμε στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, στη Λευκίμη.

Όταν φτάσαμε, οι υπεύθυνοι μας υποδέχτηκαν θερμά και μετά από μια μικρή ενημέρωση που μας έκαναν για την περιοχή της Λευκίμμης και των Αλυκών, όπου βρίσκεται το ΚΠΕ, μας μοίρασαν τα ποδήλατα για τη βόλτα μας στη Λευκίμμη.  

Στο δρόμο θαυμάσαμε τους καταπληκτικούς αιωνόβιους ελαιώνες που βρίσκονται στην περιοχή. Τότε οι υπεύθυνοι μας έκαναν μια αναφορά στο πρόβλημα που άρχισε εδώ και λίγο καιρό να εμφανίζεται στην περιοχή: λόγω κρίσης οι ιδιοκτήτες των ελαιώνων, αρχίζουν να κλαδεύουν χαμηλά τα ελαιόδενδρα, αλλάζοντας έτσι τη φυσιογνωμία των αιωνόβιων ελαιώνων, που ήταν αποτέλεσμα απαγόρευσης από τους Ενετούς.

Στη Λευκίμμη  ακολούθησε ένα διασκεδαστικό κυνήγι κρυμμένου θησαυρού, όπου συμμετείχαν και αρκετοί ντόπιοι. Επιστρέφοντας  στο ΚΠΕ, επεξεργαστήκαμε τις φωτογραφίες που τραβήξαμε και πραγματοποιήσαμε ένα διαγωνισμό φωτογραφίας. Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκαναν οι υποδομές του ΚΠΕ, το οποίο στεγάζεται σε εξαιρετικής αρχιτεκτονικής  αναπαλαιωμένα κτήρια παλαιών αλαταποθηκών.  

Την τρίτη και τελευταία ημέρα της επίσκεψής μας στο καταπράσινο νησί, επικρατούσε ένα συναίσθημα λύπης, λόγω του γεγονότος ότι είχε φτάσει πια η ώρα της επιστροφής.

Φτάνοντας στο ΚΠΕ μας περίμενε μια πού ευχάριστη έκπληξη. Αφού, πρώτα ενημερωθήκαμε για τα οφέλη της Μεσογειακής Διατροφής, η οποία αποτελεί τη βάση όλων των άλλων διατροφών του κόσμου και είναι η υγιεινότερη, κατασκευάσαμε το δικό μας comic, χρησιμοποιώντας ειδικό λογισμικό και φωτογραφίες από τις δραστηριότητες της προηγούμενης  ημέρας. Έτσι με αυτήν τη δραστηριότητα έκλεισε το πρόγραμμα στο ΚΠΕ. Οι υπεύθυνοι μας αποχαιρέτησαν και μας παρότρυναν να το επισκεφτούμε ξανά.

Σε λίγη ώρα πήραμε το καράβι στο λιμάνι της Λευκίμμης και αφήσαμε πίσω  την Κέρκυρα. Όμως, το ταξίδι μας δεν είχε τελειώσει εκεί. Στην επιστροφή μας περίμενε, ένα από τα πιο όμορφα και πιο γραφικά, ορεινά μέρη της Ελλάδας, το Μέτσοβο.

Τέλος, μετά την τελευταία μας στάση, γεμισμένοι από εμπειρίες, σκέψεις και συναισθήματα, γυρίσαμε ευχαριστημένοι πίσω στη Λαμία, έτοιμοι να τις μοιραστούμε με φίλους και συγγενείς.

Γιώργος Βαϊόπουλος Β’1