Καλώς ήλθατε στον κόσμο της Περιβαλλοντικής Ομάδας του 4ου Γυμνασίου Λαμίας.

Καλώς ήλθατε στον ιστοχώρο της Περιβαλλοντικής Ομάδας του 4ου Γυμνασίου Λαμίας.

Η Περιβαλλοντική Ομάδα δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 1998 από τους εκπαιδευτικούς του σχολείου Πόλυ Ράγκου και Ιωάννη Σβώλη.

Αποτελείται από μαθητές και μαθήτριες του σχολείου μας, που διακρίνονται για την ευαισθησία τους σε ζητήματα του περιβάλλοντος που ζουν και κινούνται.

Τα τελευταία χρόνια, η Ομάδα συντονίζεται από τους καθηγητές: Σβώλη Ιωάννη (ΠΕ 86), Πιλάτο Βασίλειο (ΠΕ01), Ζωβοΐλη Ευαγγελία (ΠΕ 04) και Αθανασίου Μάγδα (ΠΕ07).


Μέχρι σήμερα έχει υλοποιήσει τις εξής εργασίες:


ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΣΠΕΡΧΕΙΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ (1998-99)

ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ - Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΛΑΜΙΑΣ (1999-2000)

ΑΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΑΣΤΙΚΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΗΣ ΛΑΜΙΑΣ (Α' & Β' ΜΕΡΟΣ - ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΣΗ) (2000-01 & 2001-02)

ΞΗΡΙΑΣ, ΕΝΑ ΡΕΜΑ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ... (2002-03)

ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ (2003-04)

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗ: ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ (2004-05)

ΛΑΜΙΑ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ (2004-05)

ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ, ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΑ & ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ (2005-06)
ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ(2006-2007)

ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΗΣ ΟΙΤΗΣ (2007-08)

Ο ΣΠΕΡΧΕΙΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ (2008-09)

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΟΙΤΗ (2009-10)

ΔΕΛΤΑ ΣΠΕΡΧΕΙΟΥ, ΕΝΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑ (2010-11)

ΞΗΡΙΑΣ, ΕΝΑ ΥΔΑΤΙΝΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ (2010-11)

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΣΤΗ ΛΑΜΙΑ(2011-12)

ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΕΙΦΟΡΟ ΣΧΟΛΕΙΟ(2011-12)
Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΣΤΗ ΛΑΜΙΑ(2012-13)

ΕΔΑΦΟΣ-ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ-ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ(2012-13)
ΠΡΑΣΙΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ - ΠΡΑΣΙΝΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ (2013-14)
ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ (2013-14)
ΟΙΤΗ: ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ (2014-15)
ΟΙΤΗ: ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΤΩΝ ΝΕΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ
(2014-15)
ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΟΥ
(2015-16)
ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑ: ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ
(2016-17)
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΕΝΤΟΣ ΚΙ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ (2017-18)

ΠΟΛΗ ΧΩΡΙΣ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ (2018-19)

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

Στον Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας από 14 έως 17 Οκτωβρίου 2014




Η Ειδική Γραμματεία Δασών, ο Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας και οι περιφερειακές δασικές υπηρεσίες διοργάνωσαν τον πανελλαδικό μαθητικό διαγωνισμό “Young People in European Forests”, ο οποίος πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014.
Το 4ο Γυμνάσιο Λαμίας συμμετείχε σε αυτό το διαγωνισμό με μια ομάδα που αποτελούσαν οι μαθητές της Γ’ Τάξης, Αλεξόπουλος Ιωάννης, Καβούνη Νεφέλη και Καλαντζής Δημήτριος υπό την επίβλεψη του καθηγητή Σβώλη Ιωάννη. Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού κατέταξαν την ομάδα στην 4η θέση πανελλαδικά και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να προκριθούν να συμμετάσχουν σε πρόγραμμα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στον Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας από 14 έως 17 Οκτωβρίου 2014, που υλοποιήθηκε σε συνεργασία με την Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς.



Από το ημερολόγιο της ομάδας…

Τρίτη 14 Οκτωβρίου
Αναχωρήσαμε από το σταθμό Λειανοκλαδίου και με μια μικρή καθυστέρηση φτάσαμε στον προορισμό μας. Στο σταθμό Λαρίσης μας περίμενε αυτοκίνητο του Φορέα του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας, το οποίο μας μετέφερε στο ξενοδοχείο στην περιοχή των Θρακομακεδόνων, όπου διαπιστώσαμε ότι οι υπόλοιπες ομάδες ήταν ήδη εκεί. Την εγκατάστασή μας στα δωμάτια, ακολούθησαν δραστηριότητες γνωριμίας, με την βοήθεια των οποίων πήραμε μια μικρή γεύση από τα παιδιά που επρόκειτο να περάσουμε τις επόμενες μέρες μαζί. Αργότερα, πήγαμε σε μια κοντινή ταβέρνα όπου και μας καλωσόρισαν ο πρόεδρος του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας και η εκπρόσωπος της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς καθώς και οργανώτρια κυρία Άννα Δερβένη. Ύστερα από το θερμό αυτό καλωσόρισμα γυρίσαμε στο ξενοδοχείο όπου και ξεκουραστήκαμε περιμένοντας με ενθουσιασμό την επόμενη μέρα.

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου
Η μέρα άρχισε νωρίς το πρωί και με ανυπομονησία ξεκινήσαμε για τους πρόποδες του βουνού από όπου με τελεφερίκ φτάσαμε στην κορυφή απολαμβάνοντας την υπέροχη θέα που ξεδιπλώνονταν μπροστά μας καθώς ανεβαίναμε. Μετά από μια μικρή ενημέρωση για την Πάρνηθα και το χωρισμό μας σε τέσσερις ομάδες, τα έλατα, τα πεύκα, τα πλατάνια και τις λεύκες, πήραμε το μονοπάτι με διαδρομή Σκίπιζα – Άγιος Πέτρος – Μόλα, το οποίο είναι περίπου 3,5 χλμ και διάρκεια 4 ώρες με ενδιάμεση στάση στο πυροφυλάκιο, από όπου είχαμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε τα γνωστά κόκκινα ελάφια της Πάρνηθας με τηλεσκόπιο και κιάλια. 



Ήταν μια εξαιρετική διαδρομή μέσα στα έλατα από όπου μπορούσαμε να διακρίνουμε τις γυμνές καμένες πλαγιές με τα κορμοδέματα να προσπαθούν να περιορίσουν τη διάβρωση.   Με ανάμεικτα συναισθήματα μεγάλης ευχαρίστησης για την ωραία διαδρομή και μεγάλης λύπης για τον φυσικό πλούτο που χάθηκε από την πυρκαγιά του 2007 καταλήξαμε στην περιοχή Μόλα όπου υπάρχει οργανωμένος τόπος αναψυχής. Εκεί, σε ένα μικρό ξέφωτο σταματήσαμε να ξεκουραστούμε και να χαρούμε ένα γεύμα στο δάσος.  Τον υπόλοιπο χρόνο της εκεί διαμονής μας τις διαθέσαμε σε κάποια παιχνίδια με τα οποία είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε την αντίληψη που έχουμε στο περιβάλλον και το δάσος γύρω μας, με κλειστά τα μάτια…! Αλλά επιστρέφοντας στο μέρος όπου είχαμε αφήσει τα πράγματα μας, μας περίμενε μια έκπληξη: ένα αρσενικό ελάφι είχε πλησιάσει ψάχνοντας για τροφή. Τότε όλοι με θαυμασμό αρχίσαμε να τραβάμε φωτογραφίες, ενώ το ελάφι μας χάριζε μερικές μοναδικές πόζες! 

Αργότερα μεταφερθήκαμε πάλι σε σημείο πίσω από το καζίνο της Πάρνηθας, όπου η κάθε ομάδα κλήθηκε να φυτέψει από ένα μικρό έλατο. Εμείς το αφιερώσαμε στο σχολείο μας. 



Στη συνέχεια μεταβήκαμε στο φυτώριο κεφαλληνιακής ελάτης, όπου η κα Δερβένη μας ενημέρωσε σχετικά με τη δενδροφύτευση και μας εντυπωσίασε λέγοντας ότι υπάρχουν εκεί 240.000 νεαρά δενδρύλλια ελάτης, που ετοιμάζονται για να δώσουν ζωή στις καμένες πλαγιές της Πάρνηθας. Είναι ομολογουμένως ένα δύσκολο εγχείρημα, αφού η επιβίωση των νεαρών ελάτων εξαρτάται κατά πολύ από την ύπαρξη δενδρώδους ορόφου που να τους παρέχει επαρκή σκίαση. Γι αυτό το σκοπό χρησιμοποιούν δενδρύλλια μαύρης πεύκης. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια προέκυψε ένας αστάθμητος παράγοντας που δυσκολεύει τα πράγματα: η μεγάλη αύξηση του πληθυσμού του κόκκινου ελαφιού, που δυσκολευόμενο να βρει τροφή, άρχισε να τρώει τα νεαρά δενδρύλλια της μαύρης  πεύκης. Έτσι, η μόνη φυσική λύση που διαφαίνεται στον ορίζοντα,  είναι ο ρυθμιστικός ρόλος μικρής αγέλης λύκων που πρόσφατα εμφανίστηκε στην περιοχή. Ήδη όμως άρχισε να σουρουπώνει και ξεκινήσαμε για μια πορεία περίπου μίας ώρας στο σκοτάδι με φακούς μέσα στο δάσος με τελικό  προορισμό το Πάρκο των Ψυχών. Είναι ένα μικρό πάρκο με ξυλόγλυπτα δημιουργήματα πάνω σε κουφάρια καμένων δένδρων κοντά στο εγκαταλελειμμένο σανατόριο, που προκαλούν δέος, έτσι όπως φαντάζουν μέσα στο σκοτάδι. Εκεί μας περίμενε το λεωφορείο που μας μετέφερε στο δασαρχείο όπου φάγαμε και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο.

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου
Από το πρωί το κλίμα ήταν ευχάριστο και έτσι ξεκινήσαμε για το πάρκο του Τατοΐου όπου βρίσκονται τα πρώην βασιλικά κτήματα. 


Εκεί μας περίμενε ένας ξεναγός ο οποίος μας προϊδέασε για το τι θα ακολουθήσει. Περπατήσαμε σε ένα μικρό τμήμα του τεράστιου αυτού πάρκου έκτασης περίπου 40.000 στρεμμάτων. Είδαμε τα βασιλικά ανάκτορα καθώς και αρκετά από τα κτήρια από τα οποία τα περισσότερα είναι ερειπωμένα, ακούσαμε την ιστορία τους και καταλήξαμε σε έναν ανοικτό χώρο αναψυχής. Εκεί μας περίμενε το τζιπ του Φορέα του Εθνικού Δρυμού με πληθώρα φυσικών υλικών με τα οποία μας δόθηκε η ευκαιρία να κάνουμε διάφορες κατασκευές, όπως ημερολόγια και κηροπήγια και άλλα αναμνηστικά. Παράλληλα ο κ. Σαμπανίδης άρχισε να στήνει το σκηνικό των τεσσάρων υπαίθριων ομαδικών παιγνιδιών: το δένδρο με τις καρτέλες, τη διαδρομή των σιαμαίων,  τη διαδρομή των κρίκων και το πέρασμα της αράχνης


Το διασκεδάσαμε πάρα πολύ προσπαθώντας να εφαρμόσουμε τη στρατηγική του μικρότερου χρόνου για να νικήσουμε τις άλλες ομάδες. Αφού τελειώσαμε φάγαμε σε στυλ πικ-νικ και επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο με κατεύθυνση το κέντρο της  Αθήνας όπου το πρόγραμμα περιελάμβανε, επίσκεψη στο μουσείο της Ακρόπολης, και ελεύθερο χρόνο για  βόλτες στο Θησείο και την Διονυσίου Αρεοπαγίτου. 
Γυρίσαμε στο δασαρχείο όπου έκλεισε η μέρα με κάποια παιχνίδια ρόλων και την απονομή βεβαιώσεων από τον εκπρόσωπο της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς κ. Βασίλη Τσινό και τον Δασάρχη της Πάρνηθας. Μετά το γεύμα πήγαμε στο ξενοδοχείο για να περάσουμε την τελευταία μας βραδιά.

Παρασκευή 17 Οκτωβρίου
Το πρωί αφού αποχαιρετήσαμε τα υπόλοιπα παιδιά με λύπη, πήραμε το δρόμο για την Αθήνα όπου και μας περίμενε τρένο του γυρισμού.

Ευχαριστούμε την κα Άννα Δερβένη, τον κο Χρήστο Στεργιόπουλο και τον κο Ανέστη Σαμπανίδη για όλα όσα μέσα από την ψυχή τους μας παρείχαν όλες αυτές τις μέρες.


Η Ομάδα του 4ου Γυμνασίου Λαμίας, 
που συμμετείχε στο πρόγραμμα Π.Ε. 
του Φορέα Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας
 

Υ.Γ. Σε λίγο καιρό θα είναι έτοιμο και σχετικό βίντεο με όλες τις δραστηριότητες.

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014

Σκουπίδια και πλαστικά «πνίγουν» την Ελλάδα





Με τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου και τη λήξη της τουριστικής περιόδου, χιλιάδες τόνοι πλαστικών και άλλων απορριμμάτων που συσσωρεύτηκαν στις άκρες των δρόμων σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια ξεκινούν το καταστροφικό τους ταξίδι χωρίς… επιστροφή για τις ελληνικές θάλασσες.
Για πολλούς μήνες, «περίμεναν» τους τοπικούς φορείς να ενδιαφερθούν για την αποκομιδή τους, χωρίς ωστόσο να υπάρξει η στοιχειώδης κινητοποίηση αλλά και η εύλογη αντίδραση των τοπικών κοινωνιών για αυτή την προσβλητική εικόνα που παρουσιάζουν οι περισσότερες περιοχές της Ελλάδας.
Άλλωστε, η πλειοψηφία των Ελλήνων φαίνεται να έχει συνηθίσει την παρουσία των απορριμμάτων σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας. Ταυτόχρονα, ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει πως το πλέον επικίνδυνο υλικό για το περιβάλλον είναι το πλαστικό.
Μέχρι πρόσφατα επικρατούσε η αντίληψη πως απαιτούνται εκατοντάδες χρόνια για τη διάσπαση των πλαστικών, με αποτέλεσμα να επαναπαυόμαστε και να «φορτώνουμε» το βάρος της αντιμετώπισης του προβλήματος στις επόμενες γενιές.
Μία προσωρινή αφύπνιση έρχεται λίγο πριν από τα καλοκαιρινά μπάνια, οπότε και οι δράσεις καθαρισμού των παραλιών, όπου θα ξαπλώσουμε, βαφτίζονται από κάποιους «περιβαλλοντική δράση» και όχι ως κάτι το αυτονόητο.
Η αλήθεια, όμως, για τον φαύλο κύκλο των πλαστικών είναι τελείως διαφορετική και άκρως ανησυχητική. Πιο συγκεκριμένα, σύγχρονες έρευνες που πραγματοποιούνται όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως αποδεικνύουν πόσο ανακριβής είναι η άποψη περί αργής και μακροχρόνιας διάσπασης των πλαστικών.
Για παράδειγμα, κάποιοι κοινοί τύποι πλαστικού (όπως η σακούλα ή το μπουκάλι νερού) όταν απορριφθούν στο περιβάλλον, με την επίδραση της υπεριώδους ακτινοβολίας, του αλατιού και του κυματισμού, σε διάστημα λίγων μόνο μηνών, διασπώνται σε μικρά κομμάτια και έπειτα καταλήγουν σε μικροσκοπικές ίνες.
 Ταυτόχρονα, ένα από τα πιο επικίνδυνα προϊόντα πλαστικού που χρησιμοποιείται ευρέως τα τελευταία χρόνια είναι οι λεγόμενες «βιοδιασπώμενες» σακούλες», όπως αυθαίρετα χαρακτηρίζονται.Η ευρεία χρήση τους αποτελεί σκάνδαλο, καθώς το υλικό τους όχι μόνο δεν βιοδιασπάται και δεν ανακυκλώνεται, αλλά μέσω της προσθήκης χημικού καταλύτη στο υλικό, διασπάται πολύ πιο γρήγορα σε μικρά κομμάτια και έπειτα σε μικροσκοπικά σωματίδια, τα οποία τελικά εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα σε μικρότερο χρονικό διάστημα.
Οι συνέπειες αυτής της σύγχρονης μορφής ρύπανσης είναι ιδιαίτερα καταστροφικές τόσο για τα φυσικά οικοσυστήματα της χώρας μας και τα προστατευόμενα είδη που ζουν σε αυτά όσο και για τον άνθρωπο.
Οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας, Αρχιπέλαγος, από το 2009, πραγματοποιούν μακροχρόνια και ενδελεχή έρευνα σε όλη την ελληνική επικράτεια για τη διασπορά μικροπλαστικών, μελετώντας την περιεκτικότητά τους σε παράκτια ιζήματα, ψάρια, ασπόνδυλα, επιφανειακά νερά κ.α.
Παράλληλα, ερευνούμε τους πραγματικούς χρόνους διάσπασης διαφόρων τύπων πλαστικού σε πραγματικές συνθήκες οικοσυστημάτων, δηλ. σε παράκτια νερά, ποταμούς καθώς και σε πλήρη έκθεση στον ήλιο, σε ακτές.
Ήδη, το Αρχιπέλαγος, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Swansea της Ουαλίας, έχει προβεί σε σχετικές επιστημονικές ανακοινώσεις, οι οποίες αναδεικνύουν την έκταση του προβλήματος στις ελληνικές θάλασσες. Δυστυχώς, σε πολλές ακατοίκητες περιοχές του Αιγαίου καταγράφουμε συγκεντρώσεις μικροπλαστικών αντίστοιχες με αυτές ακτών της Αττικής.
Στόχος μας είναι η μελέτη αυτού του φαύλου κύκλου πλαστικής ρύπανσης, ώστε να διαπιστωθούν οι παράγοντες που τον προκαλούν, καθώς και οι συνέπειες που έχει για τη πλούσια βιοποικιλότητα της χώρας μας αλλά και την ανθρώπινη υγεία.
Ταυτόχρονα καταβάλλουμε αδιάκοπες προσπάθειες για την αντιμετώπιση του προβλήματος αλλά και την αφύπνιση και ευαισθητοποίηση των τοπικών αρχών και κοινωνιών.
Η προσπάθεια αυτή, ωστόσο, δεν βρίσκει πάντα συμμάχους καθώς παρά τη μεγάλη ανησυχία και κινητοποίηση από ορισμένες τοπικές αρχές και κοινωνίες, η πλειοψηφία εξακολουθεί να αντιμετωπίζει την ελληνική επικράτεια ως έναν υπαίθριο σκουπιδότοπο.
Ενδεικτική είναι η εικόνα που παρουσιάζουν τα περισσότερα τοπικά και εθνικά δίκτυα της χώρας μας, με κάδους γεμάτους «ξεχασμένα» σκουπίδια και διασκορπισμένα απορρίμματα, για τα οποία δεν δείχνει να ενδιαφέρεται κανείς.
Άλλωστε, ένα από τα πλέον «καινοτόμα μέτρα» που έχουν πάρει αρκετές τοπικές αρχές είναι η συγκέντρωση των σκουπιδιών σε παράνομα ΧΑΔΑ ή ανοικτά ΧΥΤΑ και η «διαχείρισή» τους μέσω του διασκορπισμού από τον αέρα.
Στη «δράση» τους θα πρέπει να προστεθεί το γεγονός πως έχουν «μεταθέσει» την ευθύνη για την αποκομιδή των απορριμμάτων από τα οδικά δίκτυα και τους υπαίθριους χώρους, στις βροχοπτώσεις και τους ισχυρούς ανέμους.
Σε αυτή την τραγική κατάσταση μερίδιο ευθύνης έχουν αναμφίβολα και οι πολίτες, οι οποίοι όχι μόνο συμβάλλουν στο πρόβλημα, με την ασυνείδητη ρίψη σκουπιδιών καθ’όλη τη διάρκεια του χρόνου αλλά ταυτόχρονα το ανέχονται, παραμένοντας αδρανείς θεατές απέναντι στην εξάπλωσή του.

Ένα ακόμη ανησυχητικό στοιχείο είναι πως όλοι οι οργανισμοί, μεταξύ των οποίων και τα ψάρια, που ελέγχονται, περιέχουν στο στομάχι τους μικροσκοπικές ίνες πλαστικού, άλλοι σε μικρότερη και άλλοι σε μεγαλύτερη ποσότητα. Αυτό, ωστόσο, δεν πρέπει να μας αποτρέπει από την κατανάλωση ψαριών, δεδομένου ότι παραμένει μία από τις πλέον πολύτιμες και θρεπτικές τροφές για τον άνθρωπο, (ενώ συνήθως το στομάχι όπου περιέχονται οι ίνες πλαστικού δεν καταναλώνεται).
Αναμφίβολα, τα μικροπλαστικά αποτελούν μία ραγδαία αυξανόμενη απειλή, χωρίς γεωγραφικά όρια, καθώς η διασπορά αυτών των μικροσκοπικών ινών αυξάνεται διαρκώς, σε όλους τους ωκεανούς και τις θάλασσες παγκοσμίως.
Η άμεση λήψη μέτρων με πρώτη την απαγόρευση χρήσης πλαστικών θα ήταν η ιδανική αντιμετώπιση του προβλήματος. Ωστόσο, ρεαλιστικά, ο στόχος αυτός δεν μπορεί να εφαρμοστεί καθώς προσκρούει σε αντικρουόμενα συμφέροντα.
Μέχρι τότε, όμως, αποτελεί υποχρέωση όλων μας να διαχειριζόμαστε το πλαστικό ως ένα επικίνδυνο και μη ανακτήσιμο (από την στιγμή που θα διασπαστεί) υλικό, το οποίο πρέπει να καταλήγει με ασφάλεια στην ανακύκλωση και σε καμία περίπτωση να μην παραμένει εκτεθειμένο στο περιβάλλον.


 Πηγή: http://archipelago.gr/