Ήταν μια εξαιρετική διαδρομή μέσα στα έλατα από όπου μπορούσαμε να διακρίνουμε τις γυμνές καμένες πλαγιές με τα κορμοδέματα να προσπαθούν να περιορίσουν τη διάβρωση. Με ανάμεικτα συναισθήματα μεγάλης ευχαρίστησης για την ωραία διαδρομή και μεγάλης λύπης για τον φυσικό πλούτο που χάθηκε από την πυρκαγιά του 2007 καταλήξαμε στην περιοχή Μόλα όπου υπάρχει οργανωμένος τόπος αναψυχής. Εκεί, σε ένα μικρό ξέφωτο σταματήσαμε να ξεκουραστούμε και να χαρούμε ένα γεύμα στο δάσος. Τον υπόλοιπο χρόνο της εκεί διαμονής μας τις διαθέσαμε σε κάποια παιχνίδια με τα οποία είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε την αντίληψη που έχουμε στο περιβάλλον και το δάσος γύρω μας, με κλειστά τα μάτια…! Αλλά επιστρέφοντας στο μέρος όπου είχαμε αφήσει τα πράγματα μας, μας περίμενε μια έκπληξη: ένα αρσενικό ελάφι είχε πλησιάσει ψάχνοντας για τροφή. Τότε όλοι με θαυμασμό αρχίσαμε να τραβάμε φωτογραφίες, ενώ το ελάφι μας χάριζε μερικές μοναδικές πόζες!
Στη συνέχεια μεταβήκαμε στο φυτώριο κεφαλληνιακής ελάτης, όπου η κα Δερβένη μας ενημέρωσε σχετικά με τη δενδροφύτευση και μας εντυπωσίασε λέγοντας ότι υπάρχουν εκεί 240.000 νεαρά δενδρύλλια ελάτης, που ετοιμάζονται για να δώσουν ζωή στις καμένες πλαγιές της Πάρνηθας. Είναι ομολογουμένως ένα δύσκολο εγχείρημα, αφού η επιβίωση των νεαρών ελάτων εξαρτάται κατά πολύ από την ύπαρξη δενδρώδους ορόφου που να τους παρέχει επαρκή σκίαση. Γι αυτό το σκοπό χρησιμοποιούν δενδρύλλια μαύρης πεύκης. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια προέκυψε ένας αστάθμητος παράγοντας που δυσκολεύει τα πράγματα: η μεγάλη αύξηση του πληθυσμού του κόκκινου ελαφιού, που δυσκολευόμενο να βρει τροφή, άρχισε να τρώει τα νεαρά δενδρύλλια της μαύρης πεύκης. Έτσι, η μόνη φυσική λύση που διαφαίνεται στον ορίζοντα, είναι ο ρυθμιστικός ρόλος μικρής αγέλης λύκων που πρόσφατα εμφανίστηκε στην περιοχή. Ήδη όμως άρχισε να σουρουπώνει και ξεκινήσαμε για μια πορεία περίπου μίας ώρας στο σκοτάδι με φακούς μέσα στο δάσος με τελικό προορισμό το Πάρκο των Ψυχών. Είναι ένα μικρό πάρκο με ξυλόγλυπτα δημιουργήματα πάνω σε κουφάρια καμένων δένδρων κοντά στο εγκαταλελειμμένο σανατόριο, που προκαλούν δέος, έτσι όπως φαντάζουν μέσα στο σκοτάδι. Εκεί μας περίμενε το λεωφορείο που μας μετέφερε στο δασαρχείο όπου φάγαμε και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο.
Εκεί μας περίμενε ένας ξεναγός ο οποίος μας προϊδέασε για το τι θα ακολουθήσει. Περπατήσαμε σε ένα μικρό τμήμα του τεράστιου αυτού πάρκου έκτασης περίπου 40.000 στρεμμάτων. Είδαμε τα βασιλικά ανάκτορα καθώς και αρκετά από τα κτήρια από τα οποία τα περισσότερα είναι ερειπωμένα, ακούσαμε την ιστορία τους και καταλήξαμε σε έναν ανοικτό χώρο αναψυχής. Εκεί μας περίμενε το τζιπ του Φορέα του Εθνικού Δρυμού με πληθώρα φυσικών υλικών με τα οποία μας δόθηκε η ευκαιρία να κάνουμε διάφορες κατασκευές, όπως ημερολόγια και κηροπήγια και άλλα αναμνηστικά. Παράλληλα ο κ. Σαμπανίδης άρχισε να στήνει το σκηνικό των τεσσάρων υπαίθριων ομαδικών παιγνιδιών: το δένδρο με τις καρτέλες, τη διαδρομή των σιαμαίων, τη διαδρομή των κρίκων και το πέρασμα της αράχνης.
Το διασκεδάσαμε πάρα πολύ προσπαθώντας να εφαρμόσουμε τη στρατηγική του μικρότερου χρόνου για να νικήσουμε τις άλλες ομάδες. Αφού τελειώσαμε φάγαμε σε στυλ πικ-νικ και επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο με κατεύθυνση το κέντρο της Αθήνας όπου το πρόγραμμα περιελάμβανε, επίσκεψη στο μουσείο της Ακρόπολης, και ελεύθερο χρόνο για βόλτες στο Θησείο και την Διονυσίου Αρεοπαγίτου.
Γυρίσαμε στο δασαρχείο όπου έκλεισε η μέρα με κάποια παιχνίδια ρόλων και την απονομή βεβαιώσεων από τον εκπρόσωπο της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς κ. Βασίλη Τσινό και τον Δασάρχη της Πάρνηθας. Μετά το γεύμα πήγαμε στο ξενοδοχείο για να περάσουμε την τελευταία μας βραδιά.
Υ.Γ. Σε λίγο καιρό θα είναι έτοιμο και σχετικό βίντεο με όλες τις δραστηριότητες.