"Ειδικά προβλήματα του καιρού μας, πρωτόφαντα, κάνουν ακόμα πιο ασταθή
τη λειτουργία της Δημοκρατίας κι ακόμα πιο επιτακτικό το πλατύ ξάπλωμα
των κάθε λογής γνώσεων. Οι άνθρωποι γινόμαστε περισσότεροι από όσους
μπορεί να αντέξει ο πλανήτης, η φύση και τα αποθέματα της τελειώνουν, η
μόλυνση, τα σκουπίδια και ο θόρυβος θα μας πνίξουν από παντού, οι
θάλασσες γίνονται ένας τεράστιος οικουμενικός υπόνομος - κι εμείς
χαυνωμένοι παρακολουθούμε την καταστροφή να έρχεται και κυνηγάμε
κάποιους παραπλανητικούς αριθμούς, που μας βεβαιώνουν ότι αυξάνει
σταθερά το ακαθάριστο εθνικό εισόδημα. Για να σωθεί η ποιότητα της ζωής,
ίσως και η ίδια η ζωή χρειάζονται μέτρα αποφασιστικά...
Τα μέτρα αυτά
αντιδημοτικά για τα σημερινά μας αισθήματα, ή θα επιβληθούν από
κάποιους αναπόφευκτους τεχνοκράτες, η θα αποφασισθούν ελεύθερα από λαούς
που έχουν αποκτήσει συνείδηση της μοίρας τους και των κινδύνων που την
απειλούν.
Στην πρώτη περίπτωση (των τεχνοκρατών), η ανθρωπότητα θα έχει μπει σε μια ιστορική φάση "τερμιτική", με ολοκληρωτικές πιέσεις τόσο αποτελεσματικές, ώστε κάθε προηγούμενη δικτατορία θα μοιάζει σαν ερασιτεχνικό πρωτόλειο.
Στη δεύτερη περίπτωση η ανθρωπότητα θα μπορέσει να γκρεμιστεί τα είδωλα της αναπτύξεως και της καταναλώσεως, κρατώντας τις δημοκρατικές ελευθερίες, δηλαδή την ανθρώπινη φυσιογνωμία της. Για να γίνει το δεύτερο χρειάζεται διάδοση των γνώσεων...Αν είναι να σωθούν τα ανθρώπινα στοιχεία της ζωής μας ...η γνώση πρέπει να βγει από τη μουσειακή μόνωση και να κατατεθεί θεμέλιος λίθος της δημοκρατίας".
Γιώργος Κουμάντος. Αποσπάσματα από άρθρο για τη Δημοκρατία και τη Γνώση (10/6/1973), δημοσιευμένο στο βιβλίο του, "Στόχος η Δημοκρατία".