Guardian: «Αυτό είναι το πρόσωπο της κλιματικής αλλαγής»

Οι ακραίες καταιγίδες και οι πυρκαγιές που προκαλούν καταστροφές σε ολόκληρο τον πλανήτη είναι «το πρόσωπο της αλλαγής του κλίματος», επισημαίνει ο καθηγητής Μάικλ Μαν ένας από τους κορυφαίους επιστήμονες για την κλιματική αλλαγή, προειδοποιώντας ότι πλέον οι επιπτώσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη τώρα «παίζουν σε πραγματικό χρόνο».

Η κλιματική αλλαγή προβλεπόταν από καιρό ότι θα αυξήσει τα ακραία καιρικά φαινόμενα και οι επιστήμονες είναι πλέον σίγουροι ότι αυτές οι προβλέψεις γίνονται πραγματικότητα. Οι επιστήμονες λένε ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη έχει συμβάλει στις υψηλές θερμοκρασίες που πλήττουν την Ευρώπη για εβδομάδες.
Οι ακραίες καιρικές συνθήκες έχουν πλήξει όλη την Ευρώπη, από τον Αρκτικό Κύκλο μέχρι την Ελλάδα και από τη Βόρεια Αμερική μέχρι την Ιαπωνία. «Αυτό είναι το πρόσωπο της κλιματικής αλλαγής», δηλώνει στον «Guardian» ο καθηγητής Μαικλ Μαν του Penn State University και ένας από τους κορυφαίους επιστήμονες του κλίματος στον κόσμο. «Κυριολεκτικά δεν θα είχαμε δει αυτά τα ακραία φαινόμενα χωρίς την αλλαγή του κλίματος» τονίζει.
«Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής δεν είναι πλέον ανώδυνες», είπε στον «Guardian». «Βλέπουμε να παίζουν σε πραγματικό χρόνο και αυτό που συμβαίνει αυτό το καλοκαίρι είναι ένα τέλειο παράδειγμα αυτής της εξέλιξης».
«Βλέπουμε τις προβλέψεις μας να γίνονται πραγματικότητα», λέει. «Ως πολίτες του πλανήτη Γη, είναι πολύ δυσάρεστο να το βλέπουμε αυτό, καθώς σημαίνει ότι δεν έχουμε λάβει τα απαραίτητα μέτρα».
Η ταχεία επιστημονική αξιολόγηση του βορειοευρωπαϊκού καύσωνα έγινε από τον καθηγητή Γκερτ Γιαν φαν Όλντενμποργκ στο Βασιλικό Μετεωρολογικό Ινστιτούτο της Ολλανδίας και τους συνεργάτες του στο World Weather Attribution (WWA). «Μπορούμε να δούμε τα δακτυλικά αποτυπώματα της αλλαγής του κλίματος στα τοπικά ακραία φαινόμενα», τονίζει ο καθηγητής Μαν.
Το σημερινό κύμα καύσωνα έχει προκληθεί από την απουσία του αερίου ρεύματος, το οποίο συνήθως δροσίζει τους θερινούς μήνες τη Γηραιά Ήπειρο, από τον Ατλαντικό. Το γεγονός αυτό έχει αφήσει τον ζεστό, ξηρό αέρα στη θέση του για δύο μήνες- πολύ περισσότερο από το συνηθισμένο. Η διακοπή του αερίου ρεύματος στο βόρειο ημισφαίριο συνδέεται όλο και περισσότερο με την υπερθέρμανση του πλανήτη, ιδίως με την ταχεία θέρμανση της Αρκτικής και την απώλεια των θαλάσσιων πάγων.
Ο καθηγητής Μαν δήλωσε ότι η ερώτηση εάν η κλιματική αλλαγή «προκαλεί» συγκεκριμένα γεγονότα είναι λάθος ερώτημα: «Το ερώτημα είναι: "Η κλιματική αλλαγή επηρεάζει αυτά τα γεγονότα και τα καθιστά πιο ακραία;" και μπορούμε να πούμε με μεγάλη βεβαιότητα ναι».
Ο Μ. Μαν επισημαίνει ότι η σχέση μεταξύ του καπνίσματος και του καρκίνου του πνεύμονα είναι στατιστική, δεν αποδεικνύει ότι κάθε καρκίνος προκλήθηκε από το κάπνισμα, αλλά οι επιδημιολόγοι γνωρίζουν ότι το κάπνισμα αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο. «Αυτό αρκεί για να πούμε ότι, για όλους τους πρακτικούς λόγους, υπάρχει μια αιτιώδης συνάφεια μεταξύ του καπνίσματος και του καρκίνου του πνεύμονα και είναι το ίδιο με την αλλαγή του κλίματος», τονίζει.
Αλλά και άλλοι σημαντικοί επιστήμονες συμφωνούν ότι η σχέση αυτή είναι σαφής. Οι σοβαρές κλιματικές αλλαγές «εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια μας», δηλώνει ο καθηγητής Ρόουαν Σάτον, στο Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ. «Κανένας δεν πρέπει να εκπλήσσεται με το γεγονός ότι βλέπουμε καύσωνες και συναφείς επιπτώσεις σε πολλά μέρη του κόσμου».
Δεν είναι πολύ αργά για να πραγματοποιηθούν οι σημαντικές περικοπές που απαιτούνται στις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου, τονίζει ο καθηγητής Μαν, καθώς οι συνέπειες επιδεινώνονται σταδιακά καθώς αυξάνεται η υπερθέρμανση του πλανήτη.
«Είναι σαν να περπατάμε σε ένα ναρκοπέδιο», είπε. «Το επιχείρημα ότι είναι πολύ αργά για να κάνουμε κάτι θα ήταν σαν να λέγαμε: "Θα συνεχίσω να περπατάω στο ναρκοπέδιο". Αυτό θα ήταν παράλογο - μπορούμε να αντιστρέψουμε την πορεία και να βγούμε από το ναρκοπέδιο όσο πιο γρήγορα γίνεται».
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Guardian

 

 

Πόσο πλαστικό τρώμε;

Εχουν κι αν έχουν γραφεί άρθρα, έχουν ξεκινήσει δειλά δειλά και κάποιες εκστρατείες ενημέρωσης, ωστόσο η πλαστικούρα παραμένει πλαστικούρα. Και βρίσκεται παντού. Σε δρόμους, πεζοδρόμια, σοκάκια, σπίτια, βουνά, πεδιάδες, θάλασσες, αλλά και στομάχια. Ψαριών, θηλαστικών αλλά και ανθρώπων.
Στην Ελλάδα ειδικά έχουμε πολύ σοβαρό πρόβλημα, καθώς το 95% των απορριμμάτων είναι πλαστικά, πάνω από το 50% αυτών καταλήγουν στο στομάχι ψαριών, χελωνών και φαλαινών και την ίδια στιγμή οι μεγάλες εταιρείες επενδύουν επικοινωνιακά στη χρήση πλαστικού ως την πιο «βολική» λύση, επενδύοντας αμέτρητα χρήματα σε διαφημίσεις.
Τα ποσοστά αυτά είναι δυσθεώρητα, ειδικά για τη χώρα μας που για δεκαετίες οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν κυρίως το μέταλλο, τον πηλό ή το ξύλο για όλα τα είδη πρώτης ανάγκης, όπως κουζινικά σκεύη, δοχεία μεταφοράς, χρηστικά προϊόντα.
Ειδικά μετά τη Μεταπολίτευση η αλλαγή του καταναλωτικού μοντέλου απομάκρυνε τους καταναλωτές από κάθε τι από τα παραπάνω, δίνοντας έμφαση σε ευτελή υλικά που χρησιμοποιούνται για λίγο (αν όχι για μία φορά), κοστίζουν λίγο και τα βρίσκεις παντού.
Ωστόσο το κόστος ουσιαστικά πολλαπλασιάζεται, καθώς απαιτείται ξανά και ξανά η αγορά τού εν λόγω προϊόντος. Αν και το μεγαλύτερο κόστος είναι για το περιβάλλον, αλλά και για την ίδια την ανθρώπινη ζωή.
Επιστήμονες υπολόγισαν ότι μόνο τα τελευταία 65 χρόνια έχουν παραχθεί περίπου 8,3 δισεκατομμύρια τόνοι πλαστικού. Και ενώ όλα αυτά καταλήγουν κατά βάση στο στομάχι θαλάσσιων ζώων αλλά και πτηνών, νέες έρευνες αποκαλύπτουν πως τα μικροπλαστικά των ωκεανών (μικροσκοπικά υπολείμματα από διάφορα πλαστικά προϊόντα με διάμετρο από 5 χιλιοστά έως 100 νανόμετρα, που φυσικά δεν πιάνει το ανθρώπινο μάτι) εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα και τελικά στον οργανισμό μας.
Και μια και το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά, ας ξεκινήσουμε από τα προσφιλή μας μύδια που σχεδόν όλοι επιλέγουμε ως έδεσμα σε παραλιακές ταβέρνες: μια μερίδα μύδια, μιλώντας για τη χώρα μας, περιέχει περί τα 90 μικροπλαστικά!
Αν μάλιστα κάποιος είναι λάτρης του είδους, μπορεί να καταναλώσει έως και 11.000 μικροπλαστικά ετησίως!
Παρόμοιες μελέτες (π.χ. στο βρετανικό The Conversation) έχουν υπάρξει και για τα ψάρια, καθώς τα μικροπλαστικά (που μην μπερδευόμαστε: είναι ακριβώς όπως τα πλαστικά, απλά σε μικρότερο μέγεθος) φτάνουν ώς το ήπαρ των ψαριών και από εκεί διαχέονται και στα υπόλοιπα μέρη του. Δεν αρκεί λοιπόν ένα καλό καθάρισμα ή η απομάκρυνση των εντοσθίων.
Μικροπλαστικά εντοπίστηκαν και σε κονσέρβες ψαριών, σε θαλασσινό αλάτι (ένα κιλό αλάτι μπορεί να περιέχει πάνω από 600 μικροπλαστικά), στα κοτόπουλα, στο μέλι, στο εμφιαλωμένο νερό (τα μικροπλαστικά προέρχονται από τις πηγές αλλά και από τη διαδικασία συσκευασίας) ακόμα και στην μπίρα!
Ακόμα όμως και από όλα αυτά να μην καταπίνουμε πλαστικό, αρκεί η οικιακή σκόνη για να μας κάνει να προβληματιστούμε: σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, σε ετήσια δόση μπορεί να καταναλώνουμε περίπου 70.000 μικροπλαστικά μόνο από τη σκόνη που καταλήγει στο δείπνο μας (υπολογίζοντας μόλις ένα από τα καθημερινά γεύματα).
Από τη μελέτη έως την αντιστροφή των αποτελεσμάτων της υπάρχει απόσταση. Ωστόσο υπάρχουν εναλλακτικές και μάλιστα διόλου κοστοβόρες. Αρκεί να θέλουμε να τις δούμε...

Νόρα Ράλλη

efsyn.gr