Το τηγανέλαιο δεν είναι για πέταμα.

Η πράξη είναι συνηθισμένη σε κάθε ελληνικό σπίτι.  Το χρησιμοποιημένο λάδι τηγανίσματος χύνεται στην αποχέτευση μαζί με τα απόνερα. Αν μπορούσε όμως κάποιος να παρακολουθήσει τα επόμενα στάδια της διαδρομής θα έβλεπε τα εξής: ένα μέρος των τηγανέλαιων λόγω του ψυχρού περιβάλλοντος της αποχέτευσης, στερεοποιούνται και επικάθονται στα τοιχώματα, δημιουργώντας στρώμα λίπους που σιγά αποφράσσει την αποχέτευση,  αναγκάζοντάς μας να προβούμε σε χημική ή μηχανική παρέμβαση για απόφραξη και το υπόλοιπο καταλήγει όπου και τα λύματα. Τα λύματα, σε πόλεις όπως η δική μας οδηγούνται στο Βιολογικό Καθαρισμό, ενώ όπου δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα είτε απευθείας στο έδαφος είτε σε ποτάμια, λίμνες και στη θάλασσα. Οι Βιολογικοί Καθαρισμοί  δεν είναι σε θέση να επεξεργαστούν τα τηγανέλαια, όπως δεν μπορούν να επεξεργαστούν κάθε παράγωγο λαδιού, οπότε συνεχίζουν ανεπεξέργαστα την πορεία τους προς τη θάλασσα, ή σε άλλους υδάτινους αποδέκτες, όπου και δημιουργούν εστίες ρύπανσης. Το μεγάλο πρόβλημα που δημιουργούν στο νερό, αφορά κυρίως στη μείωση της ικανότητας του νερού να οξυγονούται, οπότε οι υδρόβιοι οργανισμοί μπορεί να οδηγηθούν στο θάνατο από έλλειψη οξυγόνου.

Για να αποτρέψουμε τέτοιου είδους προβλήματα, μπορούμε πλέον να συλλέγουμε τα τηγανέλαια σε πλαστικά δοχεία και να τα μεταφέρουμε σε σημεία συλλογής που υπάρχουν σε διαφορά σημεία των πόλεων,  όπου τα παραλαμβάνουν εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην επεξεργασία τους και τη μετατροπή τους σε βιοντίζελ.  Μέσω μιας απλής επεξεργασίας και της χρήσης ειδικού εξοπλισμού, τα τηγανέλαια εστεροποιούνται και παράγουν ως τελικό προϊόν το βιοντίζελ και ως παραπροϊόν τη γλυκερίνη. Το βιοντίζελ είναι φιλικό στο περιβάλλον, ανανεώσιμο, μη τοξικό και βιοδιασπώμενο και κατά την καύση του δίνει πολύ χαμηλές εκπομπές μονοξειδίου του άνθρακα, οξειδίων του θείου, αιθάλης, άκαυστων υδρογονανθράκων κ.α. Στα αυτοκίνητα το βιοντίζελ μπορεί να αντικαταστήσει μερικώς ή πλήρως το πετρέλαιο κίνησης. Είναι ασφαλέστερο στη χρήση εξαιτίας του υψηλού σημείου ανάφλεξής του, ενώ η μεγαλύτερη λιπαντική ικανότητά του παρατείνει τη ζωή του πετρελαιοκινητήρα. Επίσης, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο θέρμανσης, για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και για την συμπαραγωγή ηλεκτρισμού και θερμότητας. Η γλυκερίνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή στερεού και υγρού σαπουνιού, κεριών, τούβλων καύσης, καλλυντικών και φαρμάκων.

Στη Λαμία υπάρχει μια δεξαμενή έξω από το s/m Βασιλόπουλος και δύο κάδοι στο 1^ο ΕΠΑΛ και στο 4^ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ αντίστοιχα. Για τα σχολεία που ξεκίνησαν αυτή την προσπάθεια, σκοπός είναι να μετατραπεί μια καθημερινή συνήθεια που διαδραματίζεται στην κουζίνα των σπιτιών, σε πράξη προστασίας του περιβάλλοντος.  Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στη βόρεια Ελλάδα αρκετά σχολεία, μέσω των Δήμων και σε συνεργασία με σχετικά τμήματα ΑΕΙ και ΤΕΙ στα οποία υπάρχει δυνατότητα να παραχθεί βιοντίζελ, εξασφαλίζουν μέρος του καυσίμου για τη θέρμανσή τους προστατεύοντας το περιβάλλον. 

Στην Κύπρο το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού ξεκίνησε πιλοτικά, το Σεπτέμβριο του 2011, το έργο «Τηγανοκίνηση», διάρκειας ενός έτους, και στόχοι του είναι: η ενεργός συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων (Δήμοι, Κοινότητες, πολίτες), τόσο στη διαδικασία συλλογής των ελαίων όσο και στη διαδικασία μετατροπής τους και εν τέλει στη χρήση του τελικού προϊόντος, η συμμετοχή εκπαιδευτικών και μαθητών στο έργο μέσω της ανάπτυξης μιας ολοκληρωμένης εκπαιδευτικής εφαρμογής η οποία να μπορεί να ενταχθεί και να ενσωματωθεί στο σχολικό αναλυτικό πρόγραμμα. Η μετατροπή  των χρησιμοποιημένων τηγανέλαιων σε βιοντίζελ γίνεται σε  ειδική κινητή μονάδα, που κατασκευάστηκε με κόστος περίπου 30.000 ευρώ. Η μονάδα αυτή  πηγαίνει εκ περιτροπής στα σχολεία, που συμμετέχουν στο πρόγραμμα και οι μαθητές  παρακολουθούν τη διαδικασία μετατροπής του άχρηστου τηγανέλαιου σε χρήσιμο καύσιμο,  που  χρησιμοποιείται στη συνέχεια για τη θέρμανση των αιθουσών διδασκαλίας.